«یلدا» واژه‌ای سریانی، به معنی تولد و ولادت است؛ زایش خورشید یا مهر یا میترا. بنا بر باور پیشینیان، در پایان این شب دراز، که اهریمنی و نامیمونش می‌دانستند، تاریکی شکست می‌خورد، روشنایی پیروز و خورشید زاده می‌شود و روزها رو به بلندی می‌نهد.

 این شب، برای ایرانیان نحس بود و چون فرا می‌رسید، آتش می‌افروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی، نابود شده و بگریزند.

 مردم، گرد هم جمع شده و شب را با خوردن، نوشیدن و شادابی به سر می‌آوردند و خوانی ویژه از میوه‌های تازه فصل و میوه‌های خشک می‌گستردند.

این سفره، «میزد» یا «مَیَزد» نام داشت. در ادبیات ایران‌زمین نیز «یلدا» جایگاهی برای خود دارد که نمونه آن، تشبیه ظریف و دلچسب «زلف یار» و همچنین «روز هجران» به آن است از حیث سیاهی و درازی. انگیزه‌های پایدار ماندن این جشن را می‌توان این‌گونه برشمرد:

1. در باورهای دینی کهن، یلدا شب زایش خورشید (مهر) است.

2. یلدا بلندترین شب سال و نماد درازترین تاریکی است و نشانه اهریمنی که با زایش نور و خورشید، به کوتاهی و زوال می‌گراید.

3. یلدا، پایان برداشت محصول صیفی و آغاز فصل استراحت در جامعه کشاورزی است.

 کسانی که تو را دوست ندارند , دوست بدار ممکن است آن ها تغییر کنند.

ساعت سه شب بود که صدای تلفن , پسری را از خواب بیدار کرد. پشت خط مادرش بود. پسر با عصبانیت گفت : چرا این وقت شب مرا از خواب بیدار کردی ؟ مادر گفت : بیست و پنج سال قبل در همین موقع تو مرا از خواب بیدار کردی فقط خواستم بگویم , تولدت مبارک.

 عشق ما را می کشد تا دوباره حیاتمان بخشد

 هر بار که تردید کردی مطمئن باش که شکست می خوری.

نحوه قضاوت کردن ما راجع به اشیا اشخاص و مفاهیم به نحوه نگرش ما به آنان بر میگردد.اگر نگرش ما نسبت به اشیا یا اشخاص مثبت باشه احساس ما نسبت به آنها مثبت میشه و ووقتی احساس مثبتی به اونا داریم این خودش باعث میشه افکار مثبتی راجع به آنها پیدا کنیم.وقتی افکار مثبتی راجع به اشخاص و اشیا داریم رفتار ما در قبال آنها مثبت میشه.

آنهایی که از دیگران عیب جویی می کنند.با نگرشی منفی به آن شخص نگاه می کنند.احساسی منفی نسبت به او دارند و افکاری منفی راجع به او می کنند و در نتیجه این نگرش،احساس و افکار منفی عمل منفی عیب جویی حاصل میشه.

همه شنیده ایم جوینده یابنده هست.پس از یک موجود هر چه بخواهیم می توانیم عیب در بیاوریم.فقط کافی است که با نگرش منفی در او بنگریم.

با نگرش منفی می توان از کامل ترین افراد هزاران نقص پیدا کرد.

هیچ فرد کاملی در ابنای بشر وجود ندارد.همه افراد یک سری معایب و نقایص دارند.با نگرش منفی می توان نقاصی آنان را تماما یافت و با نگرش مثبت می توان نقاط مثبت وجودی آنان را دریافت.

ذات خداوند اقتضای آن را دارد که به هر موجودی بیش از آنچه عیب بدهد کارایی ونقاط مثبت بدهد.پس با نگرش مثبت به دیگران نگاه کنیم تا نیمه پر و نقاط مثبت آنان را ببینیم.

یادمان نرود که با نگرش منفی می توان از کامل ترین افراد هزاران نقص پیدا کرد.

به زبان ساده تر آدمی وقتی کسی رو دوست نداره تا دلش میخواد میتونه ازش عیب دربیاره.(چون نگرشش نسبت به او منفی هست).

آدم وقتی کسی رو دوست نداره اصلا سعی نمیکنه نقاط مثبت اون آدم پیدا کنه یا حتی ببینه.فقط میخواد عیب هاشو بگه و باز عیب جدید ازش پیدا کنه.

اما وقتی آدم کسی رو دوست داره نمیخواد عیب ازش پیدا کنه یا حتی عیب هاشو ببینه میخواد فقط نقاط مثبتشو ببینه و تقویت کنه.

عیب جویی از کسی که دوستش نداریم راحت ترین کار دنیا و عیب جویی از کسی که دوستش داریم سخت ترین کار دنیاست.