درین ســـــــــرای بــــی کسی ، کسی به در نمیزند

 

بــــــــه دشت پـــــــــــــــــــرملال ما ، پرنده پر نمیزند

 

یکی ز شــــــــب گـــــــــــرفتگان ، چراغ بر نمی کند

 

کســـــــــــــــی به کوچه سار شب، در سحر نمیزند

 

نشـــــــــــسته ایم در انتـــــــــظار این غبار بی سوار

 

دریغ کـــــــــــــز شبی چنـــــین ، سپیده سر نمیزند

 

گـــــــــذر گهی اســــت پرستم، که اندرو به غیر غم

 

یکــــــــی صلای آشنا، بــــــــــــــــــــه رهگذر نمیزند

 

دل خــــــــــــراب من دگـــــــــــــر خراب تر نمی شود

 

کــــــــــه خنجر غمت از ایـــــــــــن ، خرابتر نمی زند

 

چه چشم پاسخ است از این ، دریچه های بسته ات

 

برو که هیچکس نــــــدا، به گوش کـــــــــــر نمی زند

 

نــــــه سایه دارم و نـــــــــه پر، بیفکنندم و سزاست

اگــــــــــر نه بــــــــــــر درخت تر، کسی تبر نمی زند

 

 

موضوعات مرتبط: شعر زیبا (20)

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: