مفهوم مكر و نيرنگ از كهن‌ترين مضاميني است كه از ديرباز در گونه‌هاي بسياري از ادبيّات اقوام و ملل سرتاسر جهان كاربرد داشته است. در ادبيّات فارسي نيز چه در قالب نثر و چه در نظم جلوه‌هاي گوناگون اين دستمايه مورد استفاده ادباي ايران زمين قرار گرفته است. از ميان اين ادبا مي‌توان از سخن‌سراي سترگ توس فردوسي نام برد كه در اثر عظيم و جاوداني خويش شاهنامه با عناويني مانند "بند"، "رنگ"، "نيرنگ"، "چاره"، "فريب"، "دستان"، "جادوي" و "افسون" به اين موضوع پرداخته است. در اين زمينه دونكته شايسته توجّه است: نخست آنكه بر خلاف پندار همگاني نه چنان است كه كاربرد "نيرنگ" از سوي شخصيّت‌هاي شاهنامه همواره داراي بار معنايي منفي باشد و دوم آنكه در روابط انساني بين زن و مرد نيز باز هم بر خلاف پندارهاي رايج بهره‌گيري ازنیرنگ محدود و منحصر به زنان نمي‌باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: