يا تن رسد به جانان يا جان ز تن برآيد

بگشاى تربتم را بعد از وفات و بنگر

                 کز آتش درونم دود از کفن برآيد

بنماى رخ که خلقى واله شوند و حيران

              بگشاى لب که فرياد از مرد و زن برآيد

جان بر لب است و حسرت در دل که از لبانش

             نگرفته هيچ کامى جان از بدن برآيد

از حسرت دهانش آمد به تنگ جانم

            خود کام تنگدستان کى زان دهن برآيد

گويند ذکر خيرش در خيل عشقبازان

           هر جا که نام حافظ در انجمن برآيد