رو سر بنه به بالین ، تنها مرا رها کن

ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

ماییم و موج سودا، شب تا به روز تنها

خواهی بیا ببخشا ، خواهی برو جفا کن

از من گریز تا تو ، هم در بلا نیفتی

 بگزین ره سلامت، ترک ره بلا کن 

 
 ماییم و آب دیده ، در کنج غم خزیده

بر آب دیده ما صد جای آسیا کن

 خیره کشی است مارا ، دارد دلی چو خارا

 بکشد ، کسش نگوید :" تدبیر خونبها کن"

دردی است غیر مردن ، آن را دوا نباشد

 پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن؟

 
در خواب ، دوش، پیری در کوی عشق دیدم

 با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن

 گر اژدهاست بر ره ، عشق است چون زمرد

از برق این زمرد ، هین ، دفع اژدها کن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: